Τον Αύγουστο
ανθίζουν οι Βασιλικοί.
Για τις στιγμές
που θέλησαν να έρθουν,
μα δεν γεννήθηκαν
ακόμα!
Τον Αύγουστο θεριεύουν τα μελτέμια.
Για τις ματιές
που κρύφτηκαν ,
πρίν χαθεί το
πούσι!
Τον Αύγουστο
πυρακτώνονται οι καρδιές.
Για τα βλέμματα
που συναντήθηκαν ,
δήθεν τυχαία σε
μιαν αυλή!
Τον Αύγουστο
γεννήθηκαν οι ανάσες των εραστών.
Για την ελπίδα
μιας μόνιμης αγκαλιάς,
που κατάντησε
στις μέρες μας απατηλή και σπάταλη!
Τον Αύγουστο
νικήθηκε ο χειμώνας .
Για την πίστη και την ελπίδα
των χαμένων
ποιητών.
Τον Αύγουστο
δημιουργήθηκε ο χορός.
Για τις επιταγές της ευφορίας
των αγνών
προσώπων!
Μα μη γέννηση δεν
σημαίνει θάνατος!
(φωνάζει ο
ποιητής).
Τον Αύγουστο
ανθίζουν οι Βασιλικοί.
Κι αυτοί δεν
φέρουν αγκάθια!!!
Για εκείνες που
θα τολμήσουν ν΄αγγίξουν
τις πληγές του
ποιητή...
Τ΄αγκάθια ανήκουν
στο παρελθόν!!!
Του Νίκου
Καπλάνη!
28/6/2016
