Η Γεωστρατηγική "αφέλεια" της Γερμανίας και το Στρατηγικό Βάθος της Ελλάδος συναντώνται στο Κίεβο!

          Τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία "προετοιμάζονταν" εδώ και 22 χρόνια.Απο την ημέρα που η Ουκρανία έγινε Ανεξάρτητο Κράτος.Η έλλειψη Εθνολογικής,Γλωσσικής και Θρησκευτικής Συνοχής αλλά και η ενοχική συμπεριφορά Δυτικοουκρανών απέναντι σε Ρωσόφωνους κατα τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου σηματοδωτούσαν οτι το Κρατικό αυτό μόρφωμα είχε ημερομηνία λήξης.Και αυτή η ημερομηνία φθάνει σιγά σιγά στην ώρα της.Και έχει να κάνει με την "Νεοκρατική Ενηλικίωση" της Ενωμένης Γερμανίας.Μόνο που η τελευταία υπολείπεται,ακόμα και σήμερα στην Γεωστρατηγική ωριμότητα και προετοιμασία,των δύο άλλων παιχτών  της Διεθνούς Σκακιέρας,τις ΗΠΑ και την Ρωσία.
          Για να γίνουν κατανοητά τα παρακάτω παρακαλώ να προσέξετε δύο επισημάνσεις:Α)Η Γερμανία ποτέ δεν "συμφιλιώθηκε" με τους όρους της Συνθήκης της Λωζάνης που καθόριζε ουσιαστικά τα Σύνορα των Βαλκανίων και οι ΗΠΑ ποτέ απο τη  δική τους μεριά δεν "συμφιλιώθηκαν" με τον καθορισμό του status quo της Μέσης Ανατολής όπως αυτά καθορίσθηκαν μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο!Και Β)Σηματοδωτήστε το νοητό τρίγωνο Ευρασία-Μ.Ανατολή-Βαλκάνια ως έναν ενιαίο Γεωστρατηγικό χώρο.
Αναλύουμε!
          Η Γερμανία απο την επανένωσή της προχωρά με αργά και προσεκτικά βήματα στην προώθηση της Νομικής της Υπόστασης ως Κραταιά Γεωπολιτική-Οικονομική και Στρατιωτική Υπερδύναμη.Για αυτόν τον σκοπό χρησιμοποιεί την ΕΕ και εκμεταλλεύεται το έλλειμμα Πολιτικής Νομιμοποίησης της Γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και την ανισότητα των Πλουτοπαραγωγικών πηγών στην Γηραιά Ήπειρο και την Οικονομική Κρίση που παρατηρείται στην Ένωση εξαιτίας νομοτεχνικών λαθών στην κατασκευή του Ευρώ.Την ίδια στιγμή ας μην ξεχνάμε οτι έχει ήδη αιτηθεί να γίνει Μόνιμο Μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αλλά και τις τελευταίες δηλώσεις Ανώτατων Γερμανών Αξιωματούχων που ουσιαστικά αναγγέλουν την περαιτέρω Στρατιωτική Παρουσία της Γερμανίας μέσω του ΝΑΤΟ εκμεταλλευόμενη την ηθελημένη αποστασιοποίηση των ΗΠΑ.Η αποχή απο τα γεγονότα στην Λιβύη δεν ήταν παρά μόνο ένας Τακτικός Ελιγμός.Μόνο που η Γερμανία αδυνατεί να κατανοήσει οτι όσο εκείνη προσπαθούσε να κάνει τα πρώτα της βήματα ως Ενωμένο πια Κράτος,οι ΗΠΑ και η Ρωσία καθόριζαν το παραπάνω τρίγωνο ως μια Οντότητα για την οποία θα συναποφάσιζαν απο Κοινού διατηρώντας συγκεκριμένες ισορροπίες.
          Την ίδια στιγμή ας μην ξεχνάμε και το γεγονός οτι ΗΠΑ και Ρωσία θέλουν μια Ισχυρή και Ακμάζουσα Ευρώπη με την οποία θα μπορούν να συνεργάζονται σε κάθε επίπεδο αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλουν μια Ηγεμονική Γερμανία που θα εκμεταλλεύεται το Στρατηγικό Βάθος της Ένωσης.
          Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή,η μη εύρεση λύσης στη Συρία,το Κυπριακό,τα ζητήματα της Βορείου Αφρικής και η Οικονομική κρίση στη Χώρα μας είναι οι άγνωστες μεταβλητές που επιτρέπουν στην Γερμανία να ελίσσεται και να "ονειρεύεται" Γεωστρατηγικό Ηγεμόνικο ρόλο.Μόνο που οι εξελίξεις στην Ουκρανία δεν φαίνονται μακροπρόθεσμα να λειτουργούν υπέρ της.Οι Ρωσόφωνες και πλούσιες περιοχές της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας και κυρίως η Αυτόνομη περιοχή (απο το 1999) της Κριμαίας αποτελούν ζωτικό και αναπόσπαστο τμήμα του λεγόμενου «Εγγύς Εξωτερικού» της Ρωσίας αφού στην Κριμαία βρίσκεται ο Ναύσταθμος του Ρωσικού Στόλου απο τον οποίο μπορεί και ελέγχει την Ενεργειακή Ροή πρός την Ευρώπη και αλλού.Οι υποχωρήσεις της Ρωσίας απο την Κύπρο κυρίως αλλά και οι πραγματικές προσπάθειες εξεύρεσης λύσης στη Συρία χωρίς να παραγνωρίζουν τις ευαισθησίες των Αμερικανών για την περιοχή,προσδίδουν στη Ρωσία αρκετά πλεονεκτήματα για το ζήτημα της Ουκρανίας.Οι δηλώσεις της Susan Elizabeth Rice για μη Στρατιωτική Εμπλοκή της Ρωσίας θα πρέπει να διαβαστούν εκ του αντιθέτου.
          Και μπορεί ο διαμελισμός να μην συναντά ουσιαστικές επιφυλάξεις απο τις δύο Ενεργειακά Συνεργαζόμενες χώρες,τη Ρωσία και τη Γερμανία,μεσομακροπρόθεσμα όμως τα οφέλη θα είναι πολύ λιγότερα για την Γερμανία και για την Δύση γενικότερα.Στη Δυτική Ουκρανία ουσιαστικά επικράτησε το κομμάτι αυτό των διαδηλωτών που πρόσκειται, κατά κύριο λόγο, στο ακροδεξιό ναζιστικό κόμμα Σβόμποντα, του Όλεγκ Τιαχνιμπόκ.Κανείς απο την Αντιπολίτευση ούτε η Τιμοσένκο, ούτε ο Γιατσενιούκ, ούτε ο Κλίτσκο ελέγχουν αυτό το «σκληρό» κομμάτι των διαδηλωτών της πλατείας Ανεξαρτησίας.
          Η Γερμανία λοιπόν και η Ευρώπη γενικότερα αν και αρχικά θα έχουν ανακόψει την Επαφή του Poutin με κρατίδια της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης ,θα έχουν φορτωθεί ένα πάμφτωχο και χρεοκοπημένο κρατικό μόρφωμα που θα χρειάζεται συνεχή χρηματοπιστωτική ενίσχυση και στο οποίο δεν θα υπάρχουν Σαφείς ενδείξεις Δημοκρατικής Λειτουργίας εξαιτίας των οπαδών του Όλεγκ Τιαχνιμπόκ που καθίστανται σε ισχυρό πόλο της Δυτικής Ουκρανίας.Αυτην την φορά η "συνεργασία" των Αμερικανών με τους ναζιστές Ουκρανούς (όπως έκαναν κατα τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου) δεν θα αποτελέσει ανάχωμα στη Ρωσία αλλά Τείχος απέναντι στις επιδιώξεις της Γερμανίας!
          Ένα άλλο ανάχωμα στις Επιδιώξεις της Γερμανίας είναι η Έξοδος της Ελλάδος απο την κρίση και η "περιήγησή" της στις αγορές.Αυτό θα δώσει την  δυνατότητα  πολλαπλών ελιγμών στον Πρωθυπουργό Σαμαρά προκειμένου να σχηματίσει Συμφωνίες με "Μεγαλύτερη Άνεση" και με τους άλλους δύο κυρίαρχους παίχτες της Διεθνούς Σκηνής.Ένα βήμα θα ήταν η Τετραμερής Συμφωνία Ελλάδος-Ρωσίας-ΗΠΑ-Κίνας  για την εκμετάλλευση της ΤΡΕΝΟΣΕ αλλά και των Λιμανιών του Πειραιά ,της Θεσσαλονίκης και της Αλεξανδρούπολης.Η Ελλάδα θα μπορούσε να αποδειχθεί Γιγαντιαίος  Κόμβος Εισόδου προιόντων Παγκόσμιας Εμβέλειας στην Ευρώπη και θα βοηθούσε στην παράκαμψη των πανάκριβων λιμανιών του Αμβούργου και του Ρότερνταμ(τυχαίο::::δεν νομίζω).
          Η προσπάθεια του Σόιμπλε να "δέσει" την Ελλάδα με ένα νέο Γερμανικό Δάνειο ,όπως ακούστηκε τις τελευταίες μέρες αποδεικνύει την προσπάθεια της Γερμανίας να παραμείνει "ζωντανή και παρούσα" στα Βαλκάνια μόνο που η χειροβομβίδα της Ουκρανίας που κρατά στα χέρια της είναι έτοιμη να εκραγεί.Η άλλη χειροβομβίδα ονομάζεται Ελλάδα και η περόνη βρίσκεται στα χέρια του Αντώνη Σαμαρά.Στο Κίεβο απλά παρευρίσκεται η Γεωστραγική αφέλεια της Γερμανίας!

Το μέλλον μάς κοιτά καχύποπτα!Ακούει κανείς;

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύθηκε την Παρασκευή, 23 Μάρτιος του 2012 στο argolidapost.gr
Επίκαιρο όπως πάντα!!!


Του Νίκου Καπλάνη.
Το μέλλον μάς κοιτά καχύποπτα!Ακούει κανείς;


          Φθάνει λοιπόν σε λίγο ο χρόνος των εκλογών.Χωρίς ακόμα να έχει προσδιοριστεί η ακριβής ημερομηνία,θα εισέλθουμε σε μια πολύ κρίσιμη για τον τόπο προεκλογική περίοδο στην οποία θα κυριαρχήσουν διλήμματα και συνθήματα ,ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις.
          Είμαι βέβαιος οτι τα κόμματα και η γραφειοκρατία τους επεξεργάζονται και τα δύο (συνθήματα -διλήμματα) και θα τα παρουσιάσουν στο λαό με βάση τη στρατηγική και την χρονική συγκυρία.Είναι και θεμιτό και αναμενόμενο,ως πάγιο στοιχείο του πολιτικού παιχνιδιού.

          Κανένα όμως δίλημμα ή σύνθημα δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον φόβο και την εθνική κατάθλιψη στην οποία μας οδήγησε η αποτυχημένη και ελεγχόμενη για την ακεραιότητά της,
πράσινη κυβέρνηση του ΠαΣοκ υπο τον Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου.
Σε περιόδους κρίσης οι λαοί ψηφίζουν με γνώμονα την καθημερινότητά τους και αυτό δεν είναι πάντα η καλύτερη επιλογή.Συνήθως βλέπουν,εξ'ανάγκης,το δέντρο και αγνοούν το δάσος με καταστροφικές συνήθως συνέπειες.Στο χρονικό αυτό σημείο θα πρέπει οι πολίτες να συγκρατήσουν ,την οργή,τον θυμό,την αγανάκτηση τους (που είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι),και να αναρωτηθούν τί θα απαντούσαν
στο Μέλλον τους αν το τελευταίο αποκτούσε μορφή και αγριεμένα τους ρωτούσε: 
"Τί έκανες Εσύ για Μένα";
          Προσπάθησα να απαντήσω σε αυτό το υποτιθέμενο σενάριο.Τί θα έλεγα στον απόγονό μου αν μια μέρα διαβάζοντας την ιστορία αυτής της περιόδου με ρωτούσε:
"Τί έκανες στον πόλεμο παππού";
Στο σενάριο η απάντηση που έδωσα ήταν:"Παιδί μου εγώ ψήφισα τη "χοντρή" και κάποιον "Μανώλη".
Για να λάβω την αφοπλιστική και συνάμα δηκτική ερώτηση:
"Και ποιοί είναι αυτοί";
          Σε αναλογία οι μελλοντικές γενιές θα ρωτήσουν εμένα και τους σύγχρονους μου συνέλληνες ποιούς επιλέξαμε για να μας εκπροσωπήσουν σε αυτήν τη κρίσιμη περίοδο.
Κάποιοι θα πούν "εγώ ψήφισα τη θυγατέρα",άλλος θα ομολογήσει οτι "ψήφισε τον Αλέξη",μερικοί θα πουν οτι "ψήφισαν τον μπαρμπα-Φώτη",κάποιος άλλος οτι "ψήφισε οικολογικά" ενω μερικοί θα μονολογούν οτι "επέλεξαν κάποιον Καμμένο,ανεξάρτητο ή κάτι τέτοιο", λιγοστοί θα ομολογήσουν οτι "ψήφισαν κάποιον λαγό"και μερικοί άλλοι οτι "ψήφισαν κάποιο ζευγάρι που μεταβίας θυμούνται τα ονοματά τους" και τελικά κάποιοι άλλοι θα πούν οτι "ψήφισαν την συντρόφισσα Αλέκα".
          Θα παρατηρήσατε οτι κανείς ,στο σενάριο ,δεν ανέφερε οτι ψήφισε ΝΔ ή ΠαΣοκ.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της οργής,του θυμού και της αγανάκτησης για τα οποία σας μίλησα νωρύτερα."Μέγα Λάθος" θα αναφωνήσουν οι επόμενες γενιές στις παραπάνω απαντήσεις και θα κλείσουν κάθε άλλη συζήτηση!Γιατί άραγε;;;
          Η ΝΔ και το ΠαΣοκ αποτελούν την έκφραση της κεντροδεξιάς και της κεντρο-αριστεράς στο πολιτικό μας σύστημα.Και ευθύνονται για τα καλά ,αλλά και τα κακά της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Τα κόμματα όμως δεν υπάρχουν από μόνα τους.
Στελεχώνονται απο ηγεσίες,γραφειοκρατία,εκπροσώπους και εντέλει απο ψηφοφόρους. Η παραγωγή πολιτικής και δικαίου,ενέχει όλους τους παραπάνω στο σύστημα της διακυβέρνησης, και έχουν όλοι, τους ρόλους αλλά και τις ευθύνες τους.
          Αν οι πολίτες αισθάνονται προδωμένοι απο τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας και καταφύγουν στην εύκολη λύση των κομμάτων ευκαιρίας,ψηφίζοντας διαμαρτυρώμενα, ουσιαστικά αποφεύγουν να κοιτάξουν κατάματα τις δικές τους ευθύνες στην αποσύνθεση του πολιτικού σκηνικού και διαιωνίζουν τα λάθη της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί,αλλά σίγουρα έχουμε όλοι τις ευθύνες μας.
          Αν οι πολίτες δεν  καταφέρουν να ελέγξουν την οργή και τον θυμό τους θα προσέλθουν στις κάλπες απαισιόδοξα και αυτό είναι ότι χειρότερο.Η καλύτερη λύση είναι η λογική και η αισιόδοξη διάθεση των ψηφοφόρων που είμαι βέβαιος οτι υπάρχει κάπου μέσα μας.Είμαστε άλλωστε εκ φύσεως αισιόδοξος λαός.
          Ας μην ξεχνάμε οτι ο Winston Churchill έλεγε οτι :"ο αισιόδοξος άνθρωπος βλέπει μια ευκαιρία σε κάθε καταστροφή ενώ ο απαισιόδοξος βλέπει μια καταστροφή σε κάθε ευκαιρία".

          Η ευκαιρία της σημερινής κρίσης είναι η δυνατότητα που έχει ο λαός,έχοντας πια πλήρη γνώση του τί έχει συμβεί,να ανασυνθέσει το πολιτικό σκηνικό και να επιβάλλει την ανάπλαση της δομής και της λειτουργίας του.Αυτό δεν θα συμβεί με τον ευκαιριακό πολυκερματισμό του συστήματος αλλά με την πλήρη αποκαθήλωση φθαρτών προσώπων αλλά και αντιλήψεων.
          Σε ένα γεωπολιτικό και γεωοικονομικό περιβάλλον που έτσι και αλλιώς βρίσκεται σε ανασύνθεση,ο πολυκερματισμός του πολιτικού συστήματος εισαγάγει ουσιαστικά την χώρα σε περίοδο ακυβερνησίας και αστάθειας ,ενώ την ίδια στιγμή στην ευρύτερη γειτονιά μας διακυβεύονται συμφέροντα που θα αλλάξουν τις ισορροπίες στην περιοχή της Ν.Ανατολικής Μεσογείου.
          Παρά την δεινή οικονομική θέση στην οποία εισήλθαμε λόγω των τραγικών επιλογών της κυβέρνησης ΠαΣοκ, η Ελλάς ως συμμετέχουσα στο παρόν πολυπολικό σχήμα ισχύος ,έχει τη δυνατότητα να μειώσει την εξάρτηση της και να αυξήσει την διεθνοπολιτική της χρησιμότητα (βλέπε σημερινό ταξίδι Σαμαρά και επαφές με Ισραήλ και Ρωσία).
          Ας μην λησμονούμε οτι η στρατηγική μας υπεραξία ως κόμβος ήπιας αλλά και ταυτόχρονα σκληρής ισχύος στα υποσυστήματα της Μ. Ανατολής και Ν.Α Ευρώπης μας παρέχει τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης της δικής μας επόμενης μέρας με όρους πολύ καλύτερους  απ΄ότι τη τελευταία διετία.
          Για να συμβεί όμως αυτό δεν θα πρέπει να υπάρξει ακυβερνησία και αστάθεια στη λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος,άλλα έξυπνη και θετική ανταπόκριση πάνω απο τη κάλπη που θα επιβάλλει στους πολιτικά δρώντες την ανασύνθεση της λειτουργίας του και φυσικά τον εκδημοκρατισμό του.
Κάθε άλλη επιλογή ισοδυναμεί με αυτοκτονία!
Ας δώσουμε στο Μέλλον μας μια ευκαιρία,για να σταματήσει να μας κοιτά
καχύποπτα!