Είναι αυτές οι τελευταίες μέρες του Ευρώ;Ζούμε ίσως την αρχή μιας κατάρρευσης,το τέλος της οποίας κανείς δεν μπορεί να προδικάσει;Φθάσαμε ως εδώ εξ'αιτίας της πληθωριστικής φοβίας της Γερμανίας,κατάλοιπο της Δημοκρατίας της Βαιμάρης,ή μήπως της Δίψας της για ηγεμονία;Υπάρχει λύση;Αν ναί,είναι εύκολη,δύσκολη; και γιατί οι πολιτικοί αδυνατούν να τρέξουν προς αυτήν την κατεύθυνση;
Μελετώντας εδώ και καιρό,τις αποφάσεις στα διεθνή forum,τον αντίκτυπο και τις αντιδράσεις των αγορών,την ξένη αρθρογραφία σε έντυπα όπως,Wall street Journal,The Guardian,Financial Times,New York Times,The Independent, Der Spiegel και φυσικά τον εγχώριο τύπο,κατέληξα στο συμπέρασμα οτι οι πολιτικοί δεν ήταν προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουν αυτήν την κρίση ,αν και τα μηνύματα απο την κατάρρευση της Lehman Brothers,το2008,έδειχαν οτι τα πράγματα μπορούσαν να γίνουν χειρότερα.Κανείς δεν εξέτασε το μέγεθος της απειλής,εκτός ίσως απο μερικούς οικονομολόγους τους οποίους οι πολιτικοί χαρακτηρίζουν πολλές φορές ως "κινδυνολόγους".Σε κάθε περίπτωση πιστεύω οτι ,κυρίως οι Ευρωπαίοι πολιτικοί "κρύφτηκαν" πίσω απο το λεγόμενο Ελληνικό πρόβλημα,ενίοτε και πίσω απο το θέμα των PIGS,προκειμένου να μελετήσουν καλύτερα την κρίση και τις πιθανές επιπτώσεις της ,να απεξαρτηθούν απο τα τοξικά ομόλογα και να προετοιμάσουν τις δικές τους κοινές γνώμες για αλλαγές που μοχλεύουν εδώ και καιρό(απώλεια εθνικής κυριαρχίας,αυστηρός δημοσιονομικός έλεγχος,περιστολή των δαπανών και του κοινωνικού κράτους κλπ,κλπ).Θεωρώ οτι η κρίση και η κατάρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος στις ΗΠΑ το 2008 έδωσε την ευκαιρία στους Ευρωπαίους πολιτικούς να σχεδιάσουν και να εκβιάσουν χρονικά τις αλλαγές προς την Ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης.Το Σοκ και η απειλή της χρεοκοπίας χρησιμοποίθηκε προς αυτήν την κατεύθυνση προκειμένου να επιβάλλουν αυτές τις αλλαγές στην ανώριμη πολιτικά, για κάτι τέτοιο, Ευρωπαική κοινή γνώμη.Και φυσικά αναφέρομαι κυρίως στην περιφέρεια της Ευρώπης.Οι βόρειες πλεονάζουσες οικονομίες είναι πιο έτοιμες για αυτό.
Στην πορεία όμως της κρίσης,οι αγορές που δεν διακατέχονται απο κανενός είδους δίλημμα ,βλέποντας την κωλυσιεργεία των πολιτικών στο να λάβουν τις "σωστές αποφάσεις" ,δεν δίστασαν να εκφράσουν την "αγωνία" τους ,αλλά και την αντίθεσή τους στις αποφάσεις των πολιτικών,επιτιθέμενες.Κλασικό παράδειγμα η αντίδραση των αγορών στην επιβληθείσα απο την Γερμανία απόφαση συμμετοχής και των ιδιωτών στο PSI .Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα,τα πάντα είναι πιθανά.Μπορεί να "ξυπνήσουμε " στις 10 Δεκεμβρίου και όλο αυτό να είναι ένας κακός εφιάλτης που είδαμε το προηγούμενο βράδυ.Μπορεί όμως το "ξύπνημα" των αγορών στις 12 Δεκεμβρίου να φέρει τον όλεθρο,αρνούμενες οι αγορές, να δεχτούν τα "πολιτικά" παιχνίδια εξουσίας της Γερμανίας.Στην σημερινή οικονομική πραγματικότητα η λύση είναι διττή: Η ECB να "διευκολυνθεί" στο να κόψει χρήμα και παράλληλα να εκδώσει ευρωομόλογα,παρεμβαίνοντας στη δευτερογενή αγορά με χρεωστικούς λογαριασμούς στα κράτη-μέλη.Άλλη λύση δεν υπάρχει και φυσικά δεν υπάρχει χρόνος για δομικές,διαρθρωτικές αλλαγές των Ευρωπαικών Συνθηκών όπως επιθυμεί η Γερμανία.Άρκει μια απόφαση που να λέει οτι "κινούμαστε" τάχιστα προς τα εκεί για να καθησυχάσει τις αγορές.Αν προκριθεί το θέμα των αλλαγών και μετέπειτα οι παραπάνω λύσεις με χρονικό ορίζοντα τον Μάρτιο αρχικά, και καταληκτικά τον Δεκέμβριο του 2012 ,τότε μπαίνουμε στη μεγαλύτερη περιπέτεια απο το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.Μαζί και η Γερμανία.
Η τελευταία θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις πληθωριστικές φοβίες της,να παραμερίσει τις ηγεμονικές της τάσεις και να αναλάβει τις ευθύνες της,ως η χώρα που ωφελήθηκε περισσότερο απο το Ευρώ.Σε διαφορετική περίπτωση...the game is over!!!!
