Παγιδευμένα τα χρώματά σου
στα πλήκτρα ενός σαξόφωνου,
σκορπισμένα στο χαμογελό σου
το χάραμα και η δύση,,,
εικόνα ψυχής,σκοτάδι
κι ολόγυμνος,τη νύχτα
αποπλανώ μιαν εικόνα ανύπαρκτη.
Ζωντανή μου θλίψη,τα μάτια σου,
μεθύσι τ΄άγευτά σου χείλη.
Αχ!Τί τυραννία σκέψης
η αποπλάνηση ενός ονείρου,,,
,,,σε μια κόλλα λευκό χαρτί
ακουμπώ τους χτύπους της καρδιάς μου!!!
Του Νίκου Καπλάνη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.