Εσύ,που στα μαλλιά σου χάνεται ο ήλιος.
Εσύ,που στη σκέψη σου βυθίζεται η ψυχή μου.
Εσύ,που στην αναπνοή σου αναστένεται το βλέμμα μου.
Εσύ,που τις μέρες και τα βράδια,σαν ξένος μέσα στην πόλη μου,αναζητώ τα μάτια σου.
Αχ ,αυτά τα μάτια σου!!!
Εσύ,που στα πεζούλια της νιότης μου συνάντησα την ύπαρξή σου.
Άγνωστη Θεά!!!
Εσύ,που η ματιά σου θανατώνει τους Χειμώνες μου.
Εν κρυπτώ και εν Σιωπή.
Εσύ,που ρίζωσες τον Αύγουστο μέσα μου.
Εσύ,που τα χείλη σου γεννήθηκαν απο τον Διόνυσο.
Αχ,τα χείλη σου...
Κόκκινο κρασί!
Εσύ,που έγινες Μούσα στον καμβά της μοναξιάς μου.
Εσύ,που σκέφτεσαι τις Στίξεις ,τις Εικόνες και τους Στίχους μου.
Εσύ,,,
Ναί ,,,
Εσύ,που γοητεύεσαι από την αλήθεια και τον πόνο του Συναισθήματος
των ποιημάτων μου.
Εσύ,που σαν Βασιλικός άλωσες τα Τριαντάφυλλα όλων των κήπων του Σύμπαντος.
Εσύ,,,
Ναί,,,
Εσύ.
Μόνο Εσύ.
Πάντα Εσύ!!!!
Του Νίκου Καπλάνη!
16/11/2017
